Kun je een Boeddhabeeld voor jezelf kopen?
Geoffrey de Jong van HappyZenHeart licht in deze blog toe waarom je wel of niet een Boeddhabeeld voor jezelf kunt aanschaffen.

Je hoort het vaak mensen zeggen: 'Koop absoluut geen Boeddhabeeld voor jezelf, want dit brengt ongeluk!' Het gaat om het geven aan andere mensen en dat dit 'geven' uit je hart komt. Maar wanneer je zelf in het etalageraam van een spirituele of Aziatische winkel kijkt en een serene, vredige, in lotushouding verkerende Boeddha jou ziet aankijken waarmee je een 'klik' hebt? Wat doe je dan?

 
Koop een Boeddhabeeld voor jezelf. Hoe dan?!
Is het dan 'slecht' om dit Boeddhabeeld mee te nemen naar huis? Wat zou je anders moeten doen... wachten totdat iemand ooit deze Boeddha voor jou koopt? Ten eerste zou je jezelf kunnen afvragen 'waarom' je veel waarde hecht aan een Boeddhabeeld? Doe je het omdat het momenteel een 'trend' is geworden en iedereen een Boeddhabeeld in huis heeft? Of wil je slechts een Boeddhabeeld, omdat het als decoratief stuk in de huiskamer getoond mag worden?
 
Het kan natuurlijk zijn dat het beeld je rust geeft, wanneer je het in je huiskamer hebt staan. Ook kan het zijn dat jij je op de één of andere manier aangetrokken voelt tot de energie dat een Boeddhabeeld uitstraalt. Uiteraard ligt dit geheel op persoonlijk vlak, want ieder mens is uniek en daarom anders.
 
Of hecht je er echt een diepere betekenis aan? Een spirituele betekenis? Ben je bijvoorbeeld zelf spiritueel ingesteld of Boeddhist? Dan weet je bij voorbaat al waarom je het koopt. Wellicht dat het als een ware inspiratiebron fungeert en dat er bepaalde rituelen bij komen kijken.
 
Geschiedenis van de Boeddhabeeld mythe
Het verhaal gaat dat in de 17e en 18e eeuw de Verenigde Oost-Indische Compagnie – ook bekend als VOC – zich had opgewerkt tot een zeer respectabele, beroemde en meest machtigste Nederlandse handelsonderneming tussen Azië en Europa. De VOC handelde voornamelijk in specerijen en had destijds een monopolypositie op de concurrentie. Het doel van de VOC was om zo efficiënt en snel mogelijk handel te drijven met het land en haar bevolking.
 
De snelste manier was dan ook om een tolk op ieder schip te deponeren die de buitenlandse taal onder de knie had van het desbetreffende handelsland. Zo kwamen er bij terugkomst in Nederland vele vertaalde documenten terug die dienden als administratie. Er werd veel moeite, tijd en geld gestoken in vertalers, omdat Nederland de beste manier om handel te drijven was: de taal kennen. Zo wekte je als buitenlander sympathie en vertrouwen en dit zou, op de lange termijn, goed kunnen uitpakken als handelspartner.
 
Zo was Indonesië rond de 17e eeuw bijna geheel gekoloniseerd door Nederland en als gevolg hiervan ging het via Nederland op zoek naar andere landen om handel mee te drijven. Nederland kwam uit op Siam, waarmee naast producten als hout, kruiden, specerijen en rijst ook kunstschatten werden verhandeld.
 
Deze kunstschatten zijn natuurlijk gebaseerd op culturele en religieuze invloeden van deze Aziatische landen. De VOC bracht hierdoor als één van de eersten Boeddhistische voorwerpen, beelden en kunst naar Europa toe. Nu was het zo dat er meerdere Aziatische talen vertaald werden in het Nederlands. Zo werd er in het Pali, Sanskriet en Thais gesproken over "may seu prah" en hier ligt de oorzaak van het westerse fabeltje dat je geen Boeddha voor jezelf mag aanschaffen!
 
Deze zin kun je opvatten op twee manieren, namelijk:
1: "Een Boeddha mag je niet kopen"
2: "Een Boeddha kun je niet kopen"
 
boeddha rij
 
Huren of kopen, that's the question
Maar is het nou echt waar dat het ongeluk brengt wanneer je een Boeddha voor jezelf koopt? Is het dan zo dat wanneer je aan een vriend vraagt om een Boeddha te kopen voor jezelf en hem het geld overhandigt en hij een Boeddhabeeld voor je koopt en het vervolgens aan je geeft, dat het dan wél geldt? Dat is gewoon hypocriet.

Waar komt deze mythe vandaan? Het schijnt een Westers fenomeen te zijn, wat zich totaal niet afspeelt in Boeddhistische landen als Thailand, Laos, Cambodja, Vietnam, China, Japan en India. Een Boeddha staat juist voor geluk, hoe kan het dan in vredesnaam ongeluk brengen?

In deze genoemde landen ziet men het niet dat je 'een Boeddha koopt', want in feite heb je het product alleen maar in bruikleen en is het nooit eigendom van wie dan ook. Iets wat in westerse landen maar moeilijk begrepen wordt. Misschien ook wel logisch gezien je na je 'fysieke dood' niets van materialistische aard mee kan nemen naar het hiernamaals... In dit geval is dus 'alles' in bruikleen wat je dus eigenlijk in je leven koopt, krijgt of erft.
 
In Thailand zegt men bijvoorbeeld nooit tegen elkaar dat ze een Boeddhabeeld voor je kopen, maar ze huren of lenen het. De Thaise bevolking gelooft er namelijk in dat je een Boeddha nooit kunt bezitten – ook al betaal je er honderden Euro’s voor – omdat de Boeddha niet stoffelijk is. Als een mens eenmaal sterft, blijft de spirit en het spirituele erfgoed van Boeddha voortbestaan.
 
Deze energie van de Boeddha gaat over van de ene vorm naar de andere vorm. Van de ene menselijke generatie worden de spirituele lessen van de Boeddha overgebracht op de volgende generatie. Het stuk beeld dat in de vorm van de Boeddha is geschapen, dient slechts als inspiratiebron en reminder van zijn spirituele lessen voor Boeddhisten of spiritueel geïnteresseerden.
 
Moraal van het Boeddha verhaal
Het moraal van deze blog is als volgt: wees niet bang dat het kopen van een Boeddhistisch gerelateerd product voor jezelf ongeluk zal brengen. Je kunt dus gerust een Boeddhabeeld voor jezelf kopen, verhandelen of weggeven aan iemand anders. Aan het Boeddhisme is namelijk niets negatief. Het Boeddhisme gaat uit van spiritualiteit, liefde, wijsheid en vrede met ieder mens om je heen. Het Boeddhisme heeft niets met zwarte magie of voodoo, dus in feite zou een goed en zuiver productiebedrijf van Boeddha artikelen zich hier niet mee inlaten.
 
Uiteraard zijn er wel een paar standaard protocollen die verstandig zijn om te volgen, mocht je in het bezit zijn van een Boeddhabeeld:
- Beschouw een Boeddhabeeld niet zomaar als 'een standaard object'. Aanbid het uiteraard niet, maar behandel het wel met respect.
- Krijg je een Boeddhabeeld cadeau, maar voel je er niets bij? Dan is het beter om het weer weg te geven in plaats van het te verkopen. Op deze manier geef je het 'geluk' door, zonder een tegenprestatie ervoor terug te verwachten.
- Zet het Boeddhabeeld liever niet op de grond. Dit omdat het beeld wel symbool staat voor een man die veel heeft betekend en nog steeds betekent voor de wereld.
- Verplaats het niet met smerige handen of met je voeten.
 
Bovenstaande suggesties klinken misschien wel logisch in de meeste oren, want zeg nu zelf: een mooi sieraad, een mooi schilderij of een nieuwe laptop behandel je toch ook met een beetje respect?
 

geoffrey de jongGeoffrey de Jong - happyzenheart.nl


 

Wil je hier verder over praten met een spirituele deskundige? 

Dat kan via chat of bellen.