Een vader mist zijn overleden echtgenote en zijn drie kinderen missen hun moeder. Medium Marion Berndsen staat in contact met haar voor het gezin!

---

Zo af en toe staat er wel eens iemand op de stoep om een afspraak te maken. Ik was aan een cliënt een reading aan het geven, toen er aangebeld werd. Een man met drie kinderen stond voor de deur. De kinderogen keken me wanhopig aan. De man zei: “Mevrouw, we komen voor u.” Ik vond het moeilijk om ze teleur te stellen, maar ik moest wel zeggen dat ik bezig was en ze daarom nu niet kon ontvangen.

Ik gaf hem mijn mailadres en vroeg hem diezelfde dag te mailen. Ik zou gelijk reageren om een afspraak vast te leggen. Ook zei ik dat ik mijn best zou doen om deze afspraak zo snel mogelijk te laten plaatsvinden. Aan het einde van de eerstvolgende dinsdag stonden ze weer op de stoep: een vader met drie kinderen. Ik schat dat de oudste twee twaalf en tien  jaar waren. De jongste, een jongetje, vertelde me dat hij acht was.

Met verdriet constateerde ik dat hun moeder was overleden. Ik zag haar staan, helder en mooi. Ik zag de energieën die naar haar man en kinderen gingen. Ik vroeg me af waar ik zou beginnen. Dit omdat er kinderen tegenover me zaten en ik ook wist dat ik daarom heel voorzichtig te werk moest gaan. Tenslotte begrijpen kinderen niet alles. Ze konden wel goed met hun emoties overweg. Ik zag dat ze tijdens de reading af en toe huilden, maar dapper luisterden naar de woorden die hun moeder aan mij doorgaf voor haar kinderen, maar ook voor haar echtgenoot.

Even ging het door me heen dat het ook wel heel moeilijk voor de vader moest zijn. Aan de andere kant zag ik beelden dat het oudste meisje zeer behulpzaam is. Feitelijk zag ik een harmonisch gezin. Bij sommige gezinnen zie ik weleens dat het gezin uit elkaar valt door een overlijden van één van de ouders. Nu zag ik een gezin wat door het verdriet en het gemis alleen maar dichter bij elkaar was gekomen.

Ondanks de pijn zag ik ook hoe puur deze kinderen in het leven staan en hoeveel wijsheid ze bezitten. En al snel merkte ik dat ik als een volwassene tegen ze kon praten. Het oudste meisje leefde op toen ik haar vertelde dat haar mama had gezien dat ze een blouse van haar moeder had gedragen. “Ja!”, zei ze blij. En zo kon ik meer herkenningspunten doorgeven. Tekenen dat mama nog steeds om hen heen was. Maar ook voor de vader, zodat hij wist dat zijn vrouw hem ondersteunde in zijn werk en bij de opvoeding.

“Was ze steeds bij hen?”, was de vraag. “Dikwijls”, zei ik, “maar niet constant. Jullie moeder is in de hemel en daar heeft ze ook andere dingen te doen. Maar ze is wel veel bij jullie hoor, om te zien hoe het met jullie gaat.” Ik keek naar de betraande gezichtjes. Mijn hart brak en ik hoopte maar dat ik het allemaal goed uitlegde.

Tijdens de sessie kreeg ik steeds een witte bol te zien. Ik noemde het een aantal keer, maar het werd niet herkend. Toch bleef deze witte bol zich steeds opdringen. De moeder bleef me dat beeld doorgeven. Het jongetje stond ineens op van zijn stoel en liep naar zijn vader en kroop op zijn schoot. Hij drukte zijn gezichtje even tegen de borst van zijn vader, als zocht hij steun. “Ik weet het!”, snikte hij. We keken allen naar hem tot hij met de verlossende woorden kwam: “De witte ballon die we opgelaten hebben tijdens de begrafenis.” “Oh ja!”, riepen de andere twee kinderen. “Ach…”, zuchtte de vader.

Een wonderlijke reading. Zwaar, maar dankbaar. Aan het eind gaven ze me keurig een hand en zeiden: “Dank u wel en tot ziens.” Tot ziens, lieve kinderen. Ik bewonder jullie kracht en de kracht van jullie vader. Onthoud maar dat liefde oneindig is en waar mama ook is, ze waakt over jullie en over papa!

Marion

Meer info over Marion: www.maylight.nl

---