Neig jij meer naar je goede of slechte kant? En in hoeverre hebben deze helften invloed op jouw dagelijks bestaan? Auteur Ron Puyn biedt helderheid.

---

Eén van de dingen die ik doe is het schrijven van thrillers. Ik kan je niet duidelijk genoeg maken hoe trots ik erop ben dat die thrillers worden vertaald tot in alle hoeken van de wereld. En dat van een van mijn verhalen in Hollywood een geweldige speelfilm is gemaakt. En nu ben ik begonnen met weer een nieuw boek. Altijd heel spannend, want wat ga ik er dit keer van bakken?

In al mijn thrillers staat wel iets uit de wereld van het spirituele, of het paranormale, centraal. In het nieuwe boek gaat het om een oeroud thema: het goede en kwade in de mens. Nee, zeker niet nieuw, ik weet het. Hierover werd al een appeltje geschild in het Bijbelse verhaal over Adam en Eva. Bij het goede in de mens kun je aan van alles denken. Zoals beschermengelen. Ik heb als verslaggever mooie verhalen rondom dit fenomeen mogen optekenen. Het meest staat me bij het verhaal van een jonge vrouw die het niet meer zag zitten, er een eind aan wilde maken en díe bewuste avond een gestalte waarnam, een beschermengel, die haar erdoorheen sleepte en overtuigde om toch voor het leven te kiezen.

Aan de andere kant is er veel bekend over negatieve entiteiten, door sommigen demonen genoemd, of verstorende krachten. Veel stemmenhoorders hebben hier last van: mensen die vaak een psychiatrisch etiket opgeplakt krijgen. Mijn meest huiveringwekkende herinnering in dit kader is een interview met een moordenaar in een streng beveiligde gevangenis, die ik vroeg naar zijn ervaringen met stemmen horen. En die moordenaar vertelde mij met een grijns: ‘Zeker hebben de stemmen een betekenis. Ze zeggen me of ik iemand moet omleggen of niet.’

Tussen het goede van beschermengelen en het kwade van verstorende krachten zit een heel speelveld aan invloeden waarmee we te maken kunnen krijgen. Veruit de meesten onder ons zullen nooit, zoals de jonge vrouw, kennismaken met een beschermengel. En gelukkig ook niet met duistere krachten, zoals de moordenaar. Ik weet niet of het paranormaal is, maar waar het om gaat is dát we beïnvloedbaar zijn. De ene dag ben je goedgemutst en heb je zin om iets te doen, de andere dag niet. Sta je me toe vrijuit wat te filosoferen? Wat denk je, zou niet alles in het leven bestaan uit twee helften? Je hebt goed en je hebt kwaad. In de politiek heb je links en rechts. Als je naar onze planeet kijkt heb je de noordelijke helft van de evenaar en de zuidelijke helft. De scheidslijn tussen al die helften is een neutrale lijn. Hoe verder je van de neutrale lijn komt, hoe extremer het wordt. Extreem in het goede kunnen beschermengelen zijn. Aan de andere kant, ook ver weg van de scheidslijn, boze demonen. Extreme linkse politiek leidt tot geweld, ook extreme rechtse politiek. En hoe verder je van de aardse evenaar weg bent, hoe extremer het klimaat wordt.

Als we naar onszelf kijken: het zou misschien wel mooi zijn als we allemaal evenwichtig waren, in gedrag en karakter, maar dat is een illusie. Er zijn nu eenmaal dagen dat je je lekker voelt en je op de goede helft zit, maar ook dagen dat er iets in je hoofd gonst van onvrede en boosheid, dat je misschien wel eens bij jezelf denkt: goh, ben ík dat? Als je je daarvan bewust bent is het goed om tegen jezelf te zeggen: oké, en nu even een time-out en proberen terug te keren naar de goede helft. En als je te vaak op die slechte helft zit? Erover praten met mensen kan zeker geen kwaad. Maar uiteindelijk verandert praten niets. Alleen acties die je zelf onderneemt kunnen iets veranderen. Denk ik.

Zit je vast in de slechte kant van jezelf, trek dan – na die time-out – de stoute schoenen aan en gá iets doen. Ook al heb je er geen zin in, wil je niet (en natúúrlijk wil je liever niet, want de slechte kant in jezelf is destructief en wil je daar juist vasthouden, door je futloos te maken, of moedeloos, of wat dan ook). Probeer je toch los te trekken uit dat moeras. En als je eenmaal in beweging bent gekomen, zal je zien dat je veel sneller de goede kant terugvindt dan je had gedacht vóór je in actie kwam.

Heb ik je verloren met deze bespiegeling? Zou best kunnen, maar ik hoop het niet. Ik begon met te vertellen dat ik met een nieuw boek ga beginnen, over goed en kwaad. En daar zie ik best een beetje tegenop omdat een boek schrijven echt geen eitje is. Maar ik blijf niet naar het scherm van de pc staren, met de angst dat ik tegen een muur van een writer’s block zal botsen. Of dat ik zal vastlopen door andere barrières, zoals de voortdurende twijfel of het verhaal wel sterk genoeg zal blijken te zijn. Ik wil sterker zijn dan mijn twijfels, ofwel al datgene wat me naar de slechte kant wil lokken. Ik ga beginnen. Ik ga tikken. Tot het boek af is…

 

Ron Puyn is onder het pseudoniem Jack Lance auteur van thrillers. Hij is daarnaast ondernemer en heeft veel interesse in het spirituele. Onder eigen naam schreef hij Wonderlijk maar Waar , een collectie waargebeurde verhalen over mensen die wonderlijke en paranormale zaken meemaakten. Ook stelde hij Er is Meer samen, een bloemlezing van spraakmakende artikelen uit de eerste 25 jaar van het blad ParaVisie. Zie www.suspensepublishing.com.

 

---