Onder de pijn die ik voel, wacht de essentie van mijn ziel op me.
Als ik van streek ben, gekwetst of uit balans,
weersta ik de neiging om ver weg te lopen van mijn tranen of woede.
In plaats daarvan laat ik mezelf toe om dieper en dieper in mezelf weg te zinken,
waardeer onvermijdelijk een verschuiving plaatsvindt.
Ik bereik mijn innerlijke licht, dat puur en stralend is.
Nog steeds daar. Nog steeds aanwezig.
Het is zo puur als op de dag dat ik werd geboren.
Stralend veerkrachtig en briljant als een diamant.