Sonja Dover - Blog
Ik werd wakker met een heel sterk gevoel om naar het bos te gaan in Brabant, speciaal naar het kleine plaatsje Halder, waar ik vroeger nogal eens kwam om daar al lopend te mediteren op een schitterend mooi en rustig wandelpad in een heel mooi groot bos. Middenin dat bos loopt een heel smal, kronkelend klein dijkje en juist daar doe ik mijn loopmeditatie. Je gaat daar vanzelf langzaam lopen en dat zie ik ook andere mensen doen, echt geweldig!
Het is een prachtig bos dat vanaf ’s-Hertogenbosch begint en uitloopt naar Vught en Sint-Michielsgestel, waarin ook nog een prachtig kasteel staat. Een bos met daarin ook nog een leylijn (energie banen). Een spiritueler bos kan je je niet bedenken. Onder de Sint-Jan in ’s-Hertogenbosch loopt dus een kruising van deze leylijnen, onder andere uitlopend naar dit bos. Het is een zuiverend hoog energetisch spiritueel gebied wat duidelijk voelbaar is door mens en dier.
Dus afgelopen zondag loop ik daar samen met mijn partner Henny te wandelen en we doen uiteraard ook dat leuke dijkpaadje midden in het bos aan om daar stil en rustig ademhalend, langzaam lopend te genieten van wat er voelbaar is… Het ging weer diep vandaag. Aan het einde van het pad, lopend naar beneden, staat een bankje en ik ben daarop gaan zitten om alles even rustig tot me te laten komen. Plots loopt er vlak langs mijn benen, nog net niet op mijn voeten lopend, een hele grote witte hond: een kruising tussen een Golden Retriever en een Witte Herder. Deze zegt niets tegen mij, maar ik merk haar wel op natuurlijk. Ze draait zich om en loopt weer vlak langs mijn benen en zo begon ons gesprek met haar en de bijzondere aardige hondeneigenaar.
Ons gesprek liep via de mooie hond met een heel bijzondere naam: Sila. We spraken over de energieën die hier zo goed voelbaar zijn en de bijzondere ontmoetingen die deze man altijd heeft als hij bij dit bankje komt, het hele jaar door. Zo opvallend vond hij het. De hond begint te vertellen tegen mij wie zijn baasje eigenlijk is Dus ik vertel de man dat ik honden kan verstaan, omdat ze tegen mij praten en ik deze gave bezit. En zo brachten we enige tijd pratend met elkaar door, uitwisselend over onze energieën die we hier voelen en wat we ermee doen in ons dagelijks leven. Al die tijd ligt de hond rustig bij mijn benen en blijft daar tot wij uitgesproken zijn; heel boeiend.
De man vertelt bij het afscheid, dat als wij over de brug terug lopen naar onze auto – waar de rivier de Dommel onderstroomt – ook een plekje is met bankjes en dat hij daar eveneens van die bijzondere momenten met mensen beleefd. En dat mensen daar ook zomaar iets neerleggen, een Boeddha. een plant of een mooie steen. Hij stelde voor om daar straks ook even naartoe te gaan, wat wij inderdaad gingen doen. Al lopend naar dat plekje, de man ging weer zijn eigen weg met de witte hond, kwamen we aan bij de bankjes met bijzondere dingetjes.
Naast een van die banken staat een Maria beeld, liggen wat steentjes en mooie bloemen en diverse spulletjes… We zijn erbij gaan zitten, uitkijkend op het bos en de rivier de Dommel. Opnieuw een schitterende plek! Ik kreeg een kippenvelgevoel en voelde het verlangen opkomen om opnieuw weer in dit gebied te willen wonen. Ook Henny kreeg deze gedachte om terug te keren naar Brabant, ook al wonen we nu heel fijn in Katwijk aan Zee. Plots uit het niets komt opnieuw weer die grote witte hond naar mij toe lopen en langs mijn benen om weer niets te zeggen, met erachter aan die aardige man. En opnieuw raakten we in gesprek met elkaar.
Hij vertelde dat het kasteel wat rechts aan de overkant langs de Dommel ligt, waar wij ook op uitkeken, een zeer spiritueel kasteel is. Al vanaf 1700 gebeuren daar altijd hele bijzondere dingen. Het is nu al heel lang een spiritueel centrum en in het bezit van particulieren mensen die daar zijn gaan wonen en het zelf hebben gerenoveerd. Een prachtig statig gebouw op een speciale plek, namelijk op een krachtige leylijn. De kruising van deze leylijnen loopt namelijk onder de Sint-Jan in ’s-Hertogenbosch, vandaar deze krachtige leylijn hier in het bos en bij het kasteel.
Terwijl de hond opnieuw langs mijn benen komt lopen, zie ik links van mij een mooi bruin paard (een merrie) staan die alleen maar naar ons kijkt en niets zegt. Ik voel haar energie en loop naar haar toe. Zij loopt weg, maar er komt nog een paard (een hengst) aan lopen in diezelfde wei en hij maakt wel contact met mij. Ik mag hem aanraken en we praten samen en dan komt de merrie er ook bij staan. Op dat moment begint de hond te blaffen en wil in de aanval. De merrie reageert heel cool en kalm en wordt er niet koud of warm van, maar de hengst reageert met zijn kop buigend over het hek naar de witte grote hond. De hond reageert niet op hem, maar blijft naar de merrie blaffen en agressief doen.
Ik zie dat allemaal zo eens aan en snapte eerst niet waarom de hond zo reageert. Opeens heeft de man genoeg van het geblaf en neemt de hond mee om rustig op een bankje met de hond te gaan zitten praten, ver weg van de twee paarden. Ik blijf staan en vraag aan de merrie wat er aan de hand is. Ze zegt dat ze nu wel contact met mij wil maken en ik mag haar nu ook aanraken. Ik doe dat en ook de hengst komt erbij en beiden knuffelen mij. Ik voel me heel dankbaar, blij en intens gelukkig… en dan te bedenken dat ze mij als klein kind bang hebben gemaakt voor paarden en paarden opgehitst hebben om mij als klein kind angst aan te jagen, schandalig! Ik heb kippenvel over mijn hele lichaam tijdens deze bijzondere begroeting van de paarden.
Rustig lopen de beide paarden weer terug de wei in, mij achterlatend met mijn gedachten. Want de merrie vertelde mij dat ik afstandelijk en soms uit contact treedt en dat de witte hond daar niet zo goed tegen kan. Dat liet ze mij en de hond zien. Maar ook de man moest dit ervaren om de hond mee weg te nemen en de hond opnieuw weer aandacht te geven. Waarom: lange tijd kreeg ik eerst aandacht van zijn baasje en daarna de twee paarden en dat was voor de hond teveel en hij werd daar boos om. Zo ook in het dagelijks leven van deze man, die vaak dit in zijn leven meemaakte. Afstand en nauwelijks contact met het vrouwelijk schoon, terwijl zijn verlangen er wel is om met een vrouw een mooi leven te willen hebben.
Ik verwonderde mij over deze gedachte die zo bij mij binnenstroomde over mezelf en realiseerde mij dat ik afstand van mensen neem als ze te opdringerig bij mij overkomen. En dat dit niet warm, aardig of liefdevol eruit moet zien. Fijn, weer wat geleerd, want open blijven staan om te groeien is en blijft belangrijk in het leven!
Wat leren de dieren ons mensen toch veel. Heel dankbaar voor deze les met de twee mooie bruine paarden, met prachtige witte manen en de grote witte mooie hond. Nadat de hond weer rustig was geworden en de paarden ook weer op zichzelf waren, bleven de man, ik en Henny ging even om nog wat te wandelen langs de rivier de Dommel. Rustig opnieuw naast elkaar zittend op de bank en vroeg de man mij of ik ook mediteerde. Ik vertelde hem hoe ik dat deed en legde dat uit, waarop wij gezamenlijk een meditatie deden op het bankje. Met allemaal mensen die daar ook rondliepen. Het was een moment van eenwording en stilte, heel sereen.
De man vertelde na afloop van deze stiltevorm dat hij dit prachtig vond en wilde daar aan gaan werken. Ik had volop het vertrouwen dat hem zou gaan lukken, samen met zijn grote witte hond, zijn vriendje. We bedankten elkaar voor deze ontmoeting met de woorden: Dag vriendin, dag vriend, dag mooie witte hond, tot een volgende keer, waar en wanneer dan ook. En zo ging ieder weer zijn eigen weg.
Als er een hond op mijn pad zal komen, is het vast zo’n mooie grote witte hond, want het verlangen is er al een tijdje bij mij. Als ook het willen veranderen van wonen, over twee jaar of zo. Opnieuw weer in een rustige bosrijke omgeving, waarin stille spirituele meditatievormen en paranormaliteit centraal komen te staan. Een vooruitziende blik over mijn eigen leven als ik nog ouder mag worden, in dienst van mijn Gids en begaafdheid. Samen met Henny die haar begaafdheid in Music Design-klanken om mag zetten om mens en dier daarin van dienst te zijn.
Dankbaar voor dit inzicht via de Grote Witte Hond, eindig ik dit verhaal.
Tot de volgende column,
Sonja Dover Medium
© 2024 Consulto B.V. 1043AG, Amsterdam - KvK: 57333777 - BTW: NL852535909B01
Alle rechten voorbehouden