Waarom zouden we iemand die ons leed heeft berokkend vergeven? “Omdat vergeven een liefdesdaad naar jezelf is, een vreugdevolle keuze voor innerlijke vrede”, zo luidt het antwoord van vergevings-expert Willem Glaudemans. In dit artikel leggen we uit hoe je kunt vergeven en op welke wijze jou dat bevrijdt uit de gevangenis van het verleden. Vergeven geneest. Vergeven geeft kracht.
Overal waar we kijken zien we boosheid, woede, wrok, gekwetstheid. Ja, zelfs haat komt dagelijks voorbij. Of het nu in onze eigen levens is, of in die van anderen, negatieve emoties zijn alomtegenwoordig. En laten we eens heel eerlijk zijn: hoe vaak geven we anderen niet de schuld van ons eigen tekort aan geluk? Hoe gewoon is het voor ons om onszelf als slachtoffer te zien? Voor de meesten van ons is het slachtofferschap een manier van leven geworden, zo concludeert spiritueel leraar Colin Tipping zelfs. En dat is een kwalijke zaak. Want daardoor geven we onszelf in feite levenslang. “Haat is een vergif dat we zelf innemen, maar waarvan we hopen dat de ander eraan sterft”, luidt de rake observatie van Willem Glaudemans. Niet alleen verbindt het vasthouden aan gevoelens van wrok en wraak ons met diegenen waarmee we het minst graag verbonden zijn, ook heeft het een negatief effect op ons lichamelijk welzijn en weerhoudt het ons ervan werkelijk te kunnen genieten van het leven nu, op dit moment. Alsof we − als slaaf van het verleden − met gesloten gordijnen binnen zitten, terwijl buiten lekker de zon schijnt. Maar er is een weg uit deze zelfverkozen opsluiting. Die weg heet vergeving. En moeilijk hoeft dat niet te zijn.
LOSLATEN
Daar waar Willem Glaudemans in Het wonder van vergeving, zijn standaardwerk uit 2002, zeven ingangen voor vergeving lanceerde, presenteert hij er in zijn nieuwe Boek van vergeving nog slechts twee: loslaten en overgave. Dat houdt geen verschraling van het aanbod in. Integendeel. “Het kan inmiddels sneller en directer”, zo luidt zijn verklaring. De twee door Willem geïntroduceerde manieren maken onderscheid in het bewustzijnsniveau van de gebruiker. Terwijl beide varianten een brede toepasbaarheid kennen en niet afhankelijk zijn van de participatie van ‘de dader’, richt het loslaten zich met name op mensen die nog de overtuiging hebben dat vergeven hard werken is en is de overgave ervoor diegenen die vanuit diepe overtuiging weten dat vergeven snel en makkelijk kan zijn. Voor de harde werkers is er de methode die uit acht stappen bestaat:
STAP 1: Maak een lijstje van grieven en pijnpunten: ‘Je deed me pijn toen...’, ‘Je ging over mijn grenzen heen toen jij...’, ‘Ik ben boos op je omdat...’ et cetera.
STAP 2: Zet bij iedere grief en bij elk punt je verlangen in positieve bewoordingen ernaast. Voorbeeld: ‘Je hebt tegen me gelogen. Ik had liever gehad dat je me de waarheid had gezegd.’
STAP 3: Ga zitten, trek een cirkel om je heen en vul die met jouw energie in verbinding met je Hoger Zelf. Laat de ander in gedachten op je toekomen, geef aan tot waar hij/zij mag komen.
STAP 4: Neem voor elk van je punten op je lijst de volgende stappen: Ik had liever gehad dat jij [naam] X of Y had gedaan/gezegd/was geweest, Maar dat deed/zei/was/kon jij niet,
Dus geef ik NU die verwachting op, Poeh: Adem uit. De formule om dit makkelijk te kunnen onthouden is: lie-ma-du-poeh.
STAP 5: Scheiden van verantwoordelijkheden en energieën. Dit is van jou, dit is van mij: ik geef jou de verantwoordelijkheid terug voor deze situatie, deze is niet van mij. Ik neem zelf de verantwoordelijkheid voor mijn leven, mijn kracht.
STAP 6: Acceptatie van het verleden: ik ben bereid jou te accepteren zoals je in deze situatie was. Of, een stap verder: ik accepteer jou zoals je was. Toelichting: je verleden is voorbij. Onveranderbaar, niets meer aan te doen. Het is dus verstandig het te accepteren zoals het is geweest. Dan stop je de onmogelijke en dus uitputtende innerlijke strijd voor een ander verleden.
STAP 7: De onschuld van de ander zien: ik ben bereid jouw onschuld te zien. Of, een stap verder: ik zie jouw onschuld nu. Toelichting: onschuld zien wil zeggen dat je inziet dat de ander ten tijde van zijn daad of nalatigheid niet in contact was met zijn wezenskern van liefde en daarom vervelende dingen deed. Of je ziet dat dit het was waartoe de ander naar beste kunnen in staat was. Of je ziet dat de ander niet wist wat hij deed (zie voor meer inzichten het kader ‘Onschuld zien’).
STAP 8: Zegenwens en dankbaarheid: ik ben jou dankbaar voor... Ik wens jou... op je levenspad. Steek eventueel een kaars aan. Laat vervolgens de ander weer van je weg bewegen, op zijn/haar eigen levenspad. Toelichting: dit is ook een moment om stil te staan bij de positieve dingen die er zijn geweest.
ONSCHULD ZIEN
Ont-schuldigen is de kern van vergeving. Maar let op: onschuld zien betekent niet goedpraten of bagatelliseren. Het gaat over de ander weer in zijn oorspronkelijke staat van zijn te zien, namelijk: schuldeloosheid. Oefen jezelf in het zien van onschuld door een of meerdere van de onderstaande inzichten tot je te laten doordringen (daar waar mannelijke vormen staan, kunnen ook vrouwelijke gedacht worden):
• Zijn daad is in wezen een vraag om liefde.
• Hij wist niet wat hij deed; wist hij dat wel, dan had hij het niet gedaan.
• Hij kon geen weerstand bieden aan een innerlijk of uiterlijk systeem dat hem dwong tot
zijn daad.
• Zijn daad was een vergissing die kan worden gecorrigeerd en geen onvergeeflijke zonde.
Wie zegt ‘dit is onvergeeflijk’, geeft zichzelf levenslang.
• Wat er ook gebeurde, in feite is er niets aan de hand, heeft hij mij niets aangedaan.
Want ik kan mij nog steeds verbinden met mijn onkwetsbaarheid.
• Hij is nog steeds een onschuldig kind, een kind van God.
OVERGAVE
Zowel bij loslaten als overgave geldt dat alle vergeving in principe zelfvergeving is. Dat zit zo: wat wij in de buitenwereld zien, is in werkelijkheid een reflectie van wat er aan overtuigingen, (voor)oordelen en conditioneringen binnenin ons zit. Wat wij in andere mensen zien, is daarom ook altijd een weerspiegeling van ons eigen bewustzijn. Ons beeld van hen is een verhaaltje dat wij met ons denkvermogen hebben verzonnen.
We kijken dus steeds in de spiegel en bij vergeving vergeven we onszelf in feite voor onze oordelen over anderen. Beide methoden − loslaten en overgave − zijn overigens zowel toepasbaar op de ander als, na doorvoering van kleine aanpassingen, op onszelf, mochten we ons ergens schuldig over voelen. Maar in dit artikel focussen we ons op vergeving van de ander, dat paradoxaal genoeg, zoals we net hebben geconstateerd, óók op zelfvergeving neerkomt. Hoe dan ook, de tweede methode − overgave − is min of meer spontaan ontstaan toen Willem tijdens een workshop ontdekte dat het betrekken van een hoger niveau bij het vergevingsproces verbluffende resultaten genereert. Het gaat om het niveau van onze ziel, het is de plek waar vergeving daadwerkelijk plaatsvindt. Het gaat als volgt: je kiest een Getuige uit. Dat is een figuur die voor jou symbool staat voor dat hogere of geestelijke niveau. Denk bijvoorbeeld aan Jezus, Maria, Boeddha, een engel of een overleden dierbare. Zoek nu een afbeelding van de Getuige of creëer een innerlijk beeld.
Nadat je je op hem of haar in stilte afgestemd hebt, nodig je de Getuige uit jou te komen helpen en letterlijk getuige te zijn van het aanstaande proces. Vertel over de situatie waarin de ander jou onplezierig geraakt heeft en noem daarbij de punten die het meest pijnlijk zijn. Breng vervolgens de gehele situatie, inclusief de besproken punten, naar het licht van de Getuige en zeg: ‘Wilt U deze situatie van mij aannemen, ik draag hem aan U op.’ Vraag de
Getuige alle negatieve gevolgen van deze situatie in jou en de andere betrokkenen op alle niveaus ongedaan te maken. Vergeet tot slot niet de Getuige te bedanken voor de vergeving en jouw bevrijding!
Bron: ‘Boek van vergeving. Een gids van wond naar wonder’ - Willen Glaudemans. Uitgeverij Ankhhermes, ISBN: 9789020208818
Tekst: Niels Brummelman
© 2024 Consulto B.V. 1043AG, Amsterdam - KvK: 57333777 - BTW: NL852535909B01
Alle rechten voorbehouden