Spokenjacht: In Nunspeet waart de Zwarte Duivel nog steeds rond

‘Je moet er wat voor over hebben’ zullen de spokenjagers gedacht hebben toen tijdens hun onderzoek in de oude Avebe fabriek in Ter Apel de temperatuur ’s nachts tot ver onder het minimum zakte. Of toen ze in de weken voorafgaand aan het onderzoek van het duistere Ronde Huis in Nunspeet te maken kregen met verhoogde paranormale activiteit in hun eigen, veilig gewaande woningen. Onderzoeker Ronny Ploeger: “Sommige locaties kan en mag een zichzelf respecterend spokenjager nu eenmaal niet aan zich voorbij laten gaan. Eventuele ongemakken neem je dan graag op de koop toe!”

De verhalen die de ronde doen over het voormalige Ronde Huis te Nunspeet zijn niet van de lucht. De offi ciële geschiedenis luidt als volgt: het Ronde Huis wordt in 1904 gebouwd door grootgrondbezitter Frank van Vloten. Het architectonisch gezien bijzondere woonhuis telt drie verdiepingen en heeft een plat dak. Op de 173 hectare grond rondom de woning experimenteerde Van Vloten er lustig op los: hij probeerde verschillende bosbouwmethoden uit, plantte diverse uitheemse bomen en planten en voerde er mysterieus grondwerk uit waarin sommigen de heidense oppergod Wodan meenden te herkennen.

Vanaf station Nunspeet liep er een veldspoorlijntje naar het Ronde Huis. Het werd intensief gebruikt voor houtvervoer, maar er schijnen ook pogingen tot goudwinning ondernomen te zijn. Daarnaast werden er met een ponytramrijtuig passagiers voor het huis vervoerd. In de Tweede Wereldoorlog was het Ronde Huis in gebruik als werkkamp van de Nederlandse Arbeidsdienst. Na de oorlog stonden er enkele jaren rondom het huis barakken voor onder meer uit Arnhem geëvacueerde zwaksociale gezinnen. In 1970 wordt het Ronde Huis afgebroken, maar de sporen ervan zijn nog terug te vinden in het landschap.

Tot zover de officiële geschiedenis. Want achter de weelderige façade schijnen zich duistere praktijken te hebben afgespeeld. Met in de hoofdrol Van Vloten, door de plaatselijke bevolking als ‘de Zwarte Duivel’ aangeduid. Niet alléén vanwege zijn voorkeur voor zwarte paarden en dito gekleurde kleding...

Ook te maken gehad met bovennatuurlijke wezens en wil je hierover praten? Neem contact op met een online paragnost van ParaVisie

SCHIMMEN, GEKLOP EN ZWAVELGEUR

Grootgrondbezitter Van Vloten zou – we moeten voorzichtig zijn: direct bewijs is vooralsnog niet geleverd – de spil zijn geweest in een netwerk van pedofielen met leden tot in het Koninklijk Huis. Vanaf het spoorbaantje zouden onherkenbaar gemaakte meisjes, van jong tot zeer jong, naar het Ronde Huis zijn afgevoerd om er nooit meer uit weder te keren. De wegen en beplanting rondom het huis zouden geen figuratieve afbeelding van Wodan vormen, maar eerder van een penis en scrotum.

Feit is dat er door de jaren heen diverse stoffelijke overschotten in de bossen buiten het pand zijn gevonden. Nog in 1982 werden er meerdere beenderen opgegraven. Ook zou de woning zijn gebruikt om er rituelen in uit te voeren, waarbij het de bedoeling was om op occulte wijze de macht in Europa te veroveren. Zoals gezegd is het huis decennia geleden afgebroken, maar zijn de funderingen ervan nog zichtbaar. Naar deze plek reizen afgelopen april de leden van diverse teams spokenjagers af om te onderzoeken of er van paranormale activiteit sprake is. Maar al vóór hun komst hebben zij kunnen constateren dat het Ronde Huis, meer dan veertig jaar naar haar afbraak, niemand onberoerd laat. Ronny Ploeger van het Nederlands Paranormaal Research Team: “Collega’s van Paranormal Investigators Nederland hadden met Staatsbosbeheer contact opgenomen en toestemming verkregen om op het terrein waar het Ronde Huis vroeger stond onderzoek te doen.

Aangezien we dit een breed onderzoek wilden laten zijn, besloten we er nog een andere onderzoeksgroep bij te betrekken: GhostMusters. In de weken voorafgaand aan het daadwerkelijke onderzoek ter plaatse kregen sommigen van ons last van verhoogde paranormale activiteit in huis. Daaronder Manuela, ons medium. Zij ervoer geklop op ramen en deuren, zag diverse malen de tv spontaan aan- en uitgaan en vond tassen op de huiskamervloer die niet door haar uit de lades van kasten waren gehaald. Erwin Olde, medeoprichter van Paranormal Investigators Nederland, zag af en toe schimmen in huis, net als ikzelf. Daarnaast rinkelde bij mij de deurbel uit zichzelf en rook ik in de keuken meermaals een sterke zwavelgeur. Zeer opvallend allemaal, zeker gezien het feit historicus Hans Schalkwijk, schrijver van een boek over het Ronde Huis, eerder vergelijkbare ervaringen opdeed. Het mag duidelijk zijn dat wij enigszins gespannen naar Nunspeet afreisden...”
 

METER SLAAT UIT

Het gevoel niet echt welkom te zijn, wordt op de locatie zelf versterkt door het gure weer en de vroeg ingevallen duisternis. De opgetrommelde leden van de drie teams splitsen zich op in twee groepen. Waarbij de ene groep onderzoek doet op de plek waar het huis ooit gestaan heeft en de andere groep zich focust op het nabijgelegen moeras waarvan gezegd wordt dat er ooit mensen in verdwenen zijn. Medium Manuela is goed op dreef en krijgt van alles door. Lugubere zaken vooral: “Ik kreeg beelden te zien van een moordlustig heerschap.

Zag hem een keel doorsnijden en kinderen verdrinken. Volgens mijn gidsen werden zij ritueel geofferd. Toen ik hem verzocht zichzelf kenbaar te maken door de meter van Ronny uit te laten slaan, een apparaat dat temperatuur, elektromagnetische straling en statische elektriciteit registreert, gebeurde dat meteen.” Ronny: “Dat was een heel indrukwekkend moment. Maar omdat ik er zeker van wilde zijn dat het geen toeval was, vroeg ik Van Vloten, want over hem hebben we het, een paar stappen terug te doen en de meter met rust te laten. Onmiddellijk gebeurde ook dat. Wij hebben al veel ervaring met paranormaal onderzoek en specifiek deze meter, maar niet eerder had het op deze manier, en op commando ook nog, gereageerd.

Gelukkig werden we die dag gevolgd door een camerateam en is alles vastgelegd.” Het contact met de grootgrondbezitter heeft op Manuela veel indruk gemaakt. Maar ze moest tijdens het onderzoek wel degelijk op haar tellen passen: “Ik merkte dat ik meer van hem gedaan kreeg als ik beleefd tegen hem deed. Maar als hij niet mee wilde werken aan onderzoek op bepaalde plekken of antwoord wilde geven op sommige vragen, liet hij me dat overduidelijk merken. Ik voelde duidelijk zijn behoefte om over mij te heersen. Omdat ik weet hoe met dergelijke entiteiten om te gaan, was ik niet bang. Maar het lijkt me niet verstandig daar ’s nachts in je eentje een ommetje te maken...”

NIET PROVOCEREN

Na het opmerkelijke voorval met de meter, wordt het rustiger rondom het onderzoek op het terrein van het Ronde Huis. De spanning blijft tot aan het vertrek voelbaar, maar veel opvallends wordt er niet meer waargenomen of geregistreerd. Wellicht dat het besluit van onder andere Erwin Olde om het onderzoek rustig af te bouwen daar mede debet aan is. Erwin: “De energie van Van Vloten was erg sterk en we wilden niemand in gevaar brengen.

Waar we anders licht provoceren om reaties van overledenen uit te lokken, lieten we een dergelijke tacktiek nu achterwege.” Duidelijk is ook dat een nieuw onderzoek in de nabije toekomst noodzakelijk is om de verhoogde paranormale activiteit, die op de locatie zeker aanwezig is, beter in kaart te brengen. Een buitenlocatie zoals het Ronde Huis is mooi en sfeervol, maar óók lastig. Ronny: “In de buitenlucht ben je van veel factoren afhankelijk. We hadden nu geen stroom tot onze beschikking. Wellicht dat we dat een volgende keer wel kunnen regelen, zodat we de locatie continu met acht camera’s onder observatie kunnen houden. Maar een bezoek is en blijft een momentopname. Je bent bovendien afhankelijk van de medewerking van de aanwezige entiteiten.” Léon Musters van GhostMusters verwoordt het gevoel dat bij het verlaten van Nunspeet bij de meeste teamleden overheerst als volgt: “Je loopt richting je auto en denkt: ‘Hier zijn we nog niet klaar.

Wij komen hier weer.’ Wat er op zo’n moment door je heen gaat is moeilijk te omschrijven. Je bent zenuwachtig en toch ook weer niet. Je voelt de adrenaline door je lichaam gieren en toch ook weer niet. Maar je weet dat ‘ze’ er zijn en je terugkeer afwachten.”

VERGANE GLORIE?

Daags voor hun bezoek aan het Ronde Huis staat er voor sommige spokenjagers een ander spannend project op de agenda: op 6 april bezoeken zij de oude Avebe fabriek in het Groningse Ter Apel. Deze aardappelmeelfabriek is in 1912 gebouwd en inmiddels, na meer dan dertig jaar in onbruik te zijn geweest, in vervallen staat.

De restanten staan er aan het Ruiten Aa Kanaal verlaten bij. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de fabriek per abuis door de geallieerden gebombardeerd, waarbij enkele slachtoffers te betreuren zouden zijn geweest. Sindsdien zegt men dat het er spookt. Het is Léon Musters die deze locatie als onderzoeksobject bij de andere spokenjagers aandraagt. Over zijn motivering zegt hij: “Met de voorgeschiedenis ervan in het achterhoofd geeft zo’n verlaten en bouwvallig pand een indrukwekkende aanblik. De fabriek doet gewoon wat met je. Vergane glorie denk je dan, al is het aan ons spokenjagers om te bepalen in hoeverre alles wat er was daadwerkelijk vergaan en verdwenen is.

Gesprekken met oud-werknemers overtuigden mij er in ieder geval van dat er nog ‘iets’ aanwezig zou kunnen zijn.” Net als in Nunspeet doen de weergoden hun best de spookachtige sfeer rondom het onderzoek te optimaliseren. Als de paranormaal onderzoekers om negen uur ’s avonds het pand betreden, vergezeld door vertegenwoordigers van de lokale media, is de temperatuur al tot onder het vriespunt gedaald. Voor het eerst draait er een onderzoeker in opleiding mee. Het is de 21-jarige Silvia Uil. Zij beschrijft de voorbereidingen ter plekke: “Voordat het donker werd, hebben we de fabriek verkend en in kaart gebracht om geschikte locaties voor de apparatuur te identifi ceren en om de gevaarlijke plekken met goed zichtbaar lint af te zetten.

Daarna hebben we de apparatuur geprepareerd en voorzien van voldoende batterijen. Toen het eenmaal donker werd, zijn we met het team naar binnengegaan.”

GEZICHT IN ORB

Al vroeg in het onderzoek ziet Mariska Olde van Paranormal Investigators Nederland een soort mist in één van de bovenste ramen van de fabriek. Ronny: “Omdat er geen camera’s waren om het één en ander vast te leggen, noemen we een dergelijke waarneming een persoonlijke ervaring. Voor de buitenwacht wellicht niet bewijskrachtig genoeg, maar voor ons onderzoekers wel degelijk van importantie.” Een bemoedigend begin en later op de avond volgt er meer opzienbarends.

Zowel Léon, Erwin als Ronny leggen vreemde effecten vast op de gevoelige plaat. In het geval van de twee laatstgenoemden betreft het onverklaarbare mistfl arden. Ronny: “Uiteraard hebben we geprobeerd het fenomeen met onze adem na te bootsen, maar de op deze wijze veroorzaakte dampen leken niet op de door onze camera’s vastgelegde fl arden. In mijn geval is er in een fotoserie van vijf, gemaakt binnen tien seconden, maar op één beeld sprake van een rookachtige verschijning. Was het werkelijk mist, dan verwacht je die op alle foto’s terug te zien, zeker gezien de korte tijdspanne.” De door Léon geregistreerde manifestatie betreft een zogenaamde orb, Engels voor lichtbol. Orbs worden, zeker sinds de invoering van digitale fotografi e, regelmatig vastgelegd. Critici menen dat het in alle gevallen gaat om doodgewone stof- en waterdeeltjes.

Maar sommige paranormaal onderzoekers schrijven de orbs een zekere intelligentie toe, waarbij de vraag of het om natuurwezens of om overledenen gaat vaak onbeantwoord blijft. Alhoewel Ronny normaal gesproken een natuurlijke in plaats van een bovennatuurlijke verklaring voor de orbs prefereert, twijfelt hij in het geval van de door Léon vastgelegde bol: “Toen we op de orb inzoomden, zagen we daar allemaal heel duidelijk een gezicht in.” Ook stagiaire Silvia legt die avond dergelijke lichtfenomenen vast: “Toen één van de teamleden opeens en zonder aanwijsbare reden een brandlucht constateerde, heb ik meteen een paar foto’s genomen. Op één ervan is een heel mooie orb te zien. Hetzelfde deed ik later toen we een rotje in het pand afstaken om het bombardement na te bootsen dat in de

Tweede Wereldoorlog plaatsvond. We hoopten zo de eventueel aanwezige spirits uit de tent te lokken. Dat lukte, want vanuit mijn ooghoeken zag ik er eentje wegschieten en op de foto’s die ik net na de knal nam prijkt wederom een fraaie orb.” Ronny concludeert: “Al met al een mooie ervaring, al komen we ook hier graag terug voor nader onderzoek. Voor ons gevoel is er op de locatie erg veel activiteit. Deze liet zich echter afgelopen april maar mondjesmaat ‘vangen’. Hopelijk hebben we de volgende keer nog meer succes en zijn de temperaturen dan wat hoger!

 

Verder op ParaVisie

• Wil jij in contact komen met een spirituele coach? Chat met online paragnosten of bel met een van de mediums op de paralijn.  
• Elke week leggen onze mediums kaarten. Bekijk nu onze wekelijkse leggingen op deze pagina over kaartleggen.