Op donderdag 18 juni jl. overleed de Vlaamse levensfilosofe Christiane Beerlandt. Ze is in Nederland vooral bekend door De Sleutel tot Zelf-Bevrijding , het boek dat handelt over de psychologische oorsprong van en oplossing voor meer dan 1300 ziekten. Met recht kan zij daarmee de Louise Hay van de Lage Landen genoemd worden, al wilde ze daar zelf liever niet mee vergeleken worden. Hoe dan ook, de wereld is een bijzondere pionier, inspirator en talentvol bruggenbouwer tussen alternatief en regulier armer. Maar haar werk leeft gelukkig door!
Vragen over de liefde, relaties, familie, werk of toekomst?
Chat of bel met erkende en ervaren spirituele coaches.
Bekijk nu de introductie aanbieding en krijg antwoorden op jouw vragen.
Kom direct in contact
liever telefonisch een medium of helderziende bellen ?
Bekijk de live helderzienden of een online waarzegger
Niemand wordt bij toeval ziek, dat is wel de kern van de boodschap die Christiane Beerlandt gedurende haar leven op ons over wilde brengen. Achter elke aandoening zocht zij een psychische oorzaak. Daarin kon ze weliswaar ver gaan, maar nooit verloor zij daarbij de genuanceerdheid en complexiteit van de thematiek uit het oog . Voor buitenstaanders was het, juist vanwege die complexiteit, soms moeilijk haar te volgen. Dat leverde niet zelden misverstanden op. Zo vatte journalist Koert van der Velde namens Trouw in 2009 na een gesprek met Christiane de oorzaak van aids samen als twijfel aan de eigen meesterschap en kracht. Haar man Dirk Lippens, die haar gedachtegoed via de uitgeverij zal blijven uitdragen, daarover nu: “Eén zinnetje uit een tekst van meer dan negenduizend woorden. Een zinnetje dat niet eens de essentie bevatte van hetgeen Christiane over de psychologisch-emotionele achtergrond van aids vertelde. Door het zo uit de context te trekken, kreeg de lezer van het artikel een heel verknipt beeld van waar Christiane voor stond.”
Bij de totstandkoming van de diagnoses van allerhande ziekten en aandoeningen gebruikte Christiane haar bijzondere gaven. Ze schreef op meer dan duizend verschillende briefjes de namen van de ziekten waarvan ze de achtergrond wilde weten. Door er telkens zonder te kijken één te pakken en zich open te stellen voor haar zielskern, kon ze zich afstemmen op ‘de waarheidsfrequentie’: “En allez, dan typte ik snel het antwoord op dat helder en klaar doorkwam.” Christiane hield van het leven. Ze genoot met volle teugen en stond altijd voor anderen klaar. Uit de nieuwsbrief met de aankondiging van haar overlijden: “Ze leefde intens mee met medemens en dier, gaf vaak telefonisch tot na middernacht wijze, liefdevolle raad aan mensen met levensvragen uit alle continenten van de wereld. Ze gaf honderden lezingen in vele landen en steden: van Parijs tot Toulouse, van München tot Düsseldorf, Oostende, Groningen, Dresden, Salzburg, Doornik, Eupen, Glasgow, Luzern, Genève, Ottawa, enzovoort. Christiane wilde haar missie om de wereld te helpen ten uiterste op zich nemen.”
Om in haar eigen filosofie te blijven: ook de ziekte die haar tenslotte velde zal een reden hebben gehad. Welke, dat weet alleen zij en haar Schepper. Duidelijk is in elk geval dat het haar als een bliksemschicht bij heldere hemel getroffen moet hebben. In een interview uit 2009 stelt ze onomwonden: “Ik ben ervan overtuigd dat ik niet dood zal gaan. Ik vind het veel te heerlijk op aarde, ik kies er daarom voor niet te worden opgeslokt door de dood. De dood is niet onze bestemming.” Christiane Beerlandt werd zestig jaar oud.
Bronnen:
Leven!, Christiane Beerlandt, Uitgeverij Beerlandt Publications, ISBN: 9789075849479
www.christianebeerlandt.com
