De man was duidelijk bezorgd en de vrouw irriteerde dat. De oude dame werd binnen geroepen door de radiologisch laborant. “Oh! Dat ben ik!”, riep ze uit als reactie op haar naam. Ze pakte haar rollator en de man liep met haar mee. “U moet even uw rok uit en eventuele kousen”, zei de verpleegkundige en vervolgde met: “U komt uw vrouw vast even helpen, maar u moet straks wel in de wachtkamer wachten hoor!” De deur ging dicht.

 

Mijn vriendin werd geroepen, zij was ook aan de beurt. Ik bleef alleen in de wachtkamer achter en zocht wat tussen de tijdschriften die er lagen. Na ongeveer vijf minuten ging een deur open en ik keek automatisch om. De oudere man kwam naar de wachtkamer. Hij legde een hand op mijn schouder en zei: “Mijn vrouw is binnen, maar dat houdt ook in dat ik mijn ogen mis”.

 

“Wilt u dat ik u help?”, vroeg ik. “Nee, dat hoeft niet. Ik zie het nu hoor.” Dat zei hij en de man ging zitten. “Mijn vrouw is mijn ogen en ik ben haar oren”, zei hij en hij keek me aan, maar ik zag de waas over zijn ogen. “Dus u vult elkaar aan”, zei ik, niet helemaal wetend wat te zeggen. Ik vond het zelfs een beetje belachelijk klinken. “Ja, dat kunt u wel zeggen”, en hij begon te lachen. Hij vond het duidelijk niet zo belachelijk en ging voorzichtig zitten.

 

“Ziet u, mijn vrouw is gevallen. Vier weken geleden. We zijn allebei negentig. Dan moet je niet meer vallen. Dat heeft ernstige gevolgen, zoals bij haar”, vertelde hij. Ik knikte. “We hebben tot nu toe nooit hulp gehad. Hebben alles altijd samen kunnen doen. En dat vonden we heerlijk. We zijn onze kinderen nooit tot last geweest. Tja… en toen viel ze. Ze was het bed aan het opmaken en ik hoorde haar roepen: “Bert!” Ik zag haar liggen en tja…, vervolgens…”

 

Hij zweeg en zijn blik werd wazig. Ik vulde hem aan: “Kwam ze in de molen terecht.” “Ja!”, zei de man. “De molen! En die molen, daar zitten we nu nog in. Hemel weet of dit ooit goed gaat komen. Weet u, ik geloof er niks van. Al die mensen die we nu over de vloer krijgen. Dat zijn we niet gewend. Het is mooi hoor, dat het er is. We zijn er ook dankbaar voor… maar… ik heb altijd gewerkt hè, moet u weten. Bij het Spoor. Daarna hebben we samen genoten. En dat was fijn. We mogen niet mopperen. Dat proberen we ook niet te doen.”

 

Ik zag ineens een oudere vrouw naast hem staan in de spirituele wereld. Ik zag een moeder-energie. Ze had bijna hetzelfde gezicht als de man, maar natuurlijk vrouwelijker. Haar haren waren strak naar achteren gekamd en zaten in een wrong. Ze droeg een ouderwets schort en ze legde haar hand op de schouder van de man, haar zoon dus. Ineens zei hij: “Ik ga u iets zeggen wat u vast heel raar zult vinden, mevrouw.” Hij keek me aan. “Zegt u het gerust, ik vind niet zo snel iets heel raar”, zei ik.

 

Hij was even stil en begon: “Ik denk dat ik hier niet zo lang meer ben… En nu komt het rare: ik zie mijn overleden moeder de laatste paar weken. En wat moet er dan met Wil, mijn vrouw…” Ik zei tegen hem: “Misschien komt uw moeder u juist vertellen dat u nog wel een poos mag blijven! En weet u, met uw vrouw komt het heus wel goed. Ik zag direct al dat ze heel sterk is.” Ik probeerde wat troostende woorden te zeggen. Ik zag de overleden moeder naar me knikken. Zo was het goed.

 

De deur ging open en mijn vriendin kwam naar buiten. Ze was klaar. “Ik denk dat het nog even duurt voordat mijn vrouw klaar is”, zei hij. “Ze komt straks. Ik wens uw vrouw veel sterkte toe en u ook”. Ik pakte mijn tas en stond op. Ik voelde me rot. Het voelde onaf, maar kennelijk moest het zo zijn, want de verpleegster kwam zijn vrouw terugbrengen. De oude man stak zijn hand op en ik de mijne. “Dag!”, zei ik. De oude dame legde haar hand op de hand van haar man en zei: “Het zag er best goed uit hoor Bertus, dat heeft de verpleegster vast verklapt!”

 

“Waarom huil je?”, vroeg mijn vriendin. “Ach joh, die twee oudjes”, zei ik. “Laat maar.” Het liet me zien dat de spirituele wereld altijd voor ondersteuning zorgt, hoe oud we ook zijn en dat is mooi…

 

Marion.

 

Meer info over Marion: www.maylight.nl

 

 

Lees van Marion ook: Signalen voordat iemand overgaat of Afsheid nemen doet altijd pijn

---

Wil je graag je verhaal kwijt aan een deskundige? Onze professionele consulenten zijn aanwezig op de mediumchat en je kunt natuurlijk ook met een medium bellen.

---