Zijn gezondheidsfreaks wel gezond bezig?

Tessa van Rossem – column 8

Vervolg op Tessa’s VORIGE COLUMN

Na enkele jaren dokteren, vreemde klachten en meer, kwam ik erachter dat eten iets raars deed met mijn lichaam… Ik moest tegen wil en dank een ‘gezondheidsfreak’ worden!

Maar…, ik wilde niet ‘zo’n iemand’ worden. En eerlijk gezegd was 'zo’n iemand' in mijn ogen iemand die broodmager is en met zwarte tanden en een bleek gezicht moeizaam schuifelend langs de biologisch schappen van de gezondheidswinkel struint op zoek naar rechtsom gedraaid macrobiologische voedingsmiddelen...

Nee ‘zo’n iemand’ was ik niet! Ik was modern en normaal. Ik hield van wit stokbrood, McDonalds, chips en cola! En ik wilde witte wijn door mijn extra met whithening tandpasta opgebleekte tanden!

De realiteit was dat ik bleef eten wat ik at en achteruit ging! Op een dag zat ik in mijn auto te staren naar de deuren van de Jumbo... Ik moest naar binnen. Maar voelde me zóóó moe. Ik kon mijzelf de auto niet uit krijgen. Mijn weigering te luisteren naar de inmiddels duidelijke aanwijzingen van mijn lichaam, resulteerde in bovenstaande klachten plus nog eentje extra: uitslag! Over mijn hele lijf, inclusief gezicht. Kennelijk was mijn lichaam het oneens met mijn acties en had zij besloten er nog een signaal bovenop te doen!

En ja… daar ging het over de schreef. Mijn ijdelheid won het van mijn vraatzucht..., wat – nu ik het zo opschrijf – beiden ‘zonden’ zijn. Ben ik dan toch een zondig mens!? Ik besloot me over te geven en stapte over op een volledig glutenvrij dieet. Plus: geen suiker, geen enummers en geen lactose meer (had ik al gezegd dat lactose mij geheel op de kop zette?).

Gluten schenen een grote boosdoener te kunnen zijn van het veroorzaken van darmontstekingen. Je darm zo kapot maken dat je andere voedingsmiddelen – zoals suiker en chemicaliën – niet meer kan verteren. Dus als je de gluten weg zou halen, zou de darm kunnen herstellen en de andere middelen weer kunnen verdragen. Dus dat was toch nog goed nieuws. Echter eerst werd het dus een dieet zonder al die middelen! Zodat ik kon herstellen!

Ja inderdaad… wat at ik dan? Ik was een beperkte eter en hield niet van liflafjes, zoals geroosterde courgette met schapenkaas. Als ik het opschrijf, word ik al misselijk! Alle op internet genoemde fantastische alternatieven waren voor mij wat ze waren: ‘fantasie’. Ik bleef niet houden van rijst, ik vond champignons vies en dat bleven ze en zo kreeg ik er vele én vele andere voedingsmiddelen niet goed in!
Wat ik dan wel at? Worteltjes, soep, glutenvrije soepstengels, ‘s avonds warme groenten (bietjes, bloemkool, bruine bonen, spinazie, andijvie, et cetera), glutenvrije schnitzel en veel smerige, glutenvrije en suikervrije dingen. Glutenvrije producten worden meestal vol suiker gepropt, omdat het anders niet te eten is en dat was te merken. Wat er overbleef was vaak smakeloos.

Ik hield vol en er gebeurde een wonder... Ik knapte op! Ik kreeg meer energie, voelde me iets beter... Alleen had ik veel trek! Ik knaagde zowat het pleisterwerk van de muren en voelde me een konijn. Maar dan één van het uitgehongerde type. En ik was nog steeds gevoelig voor allerlei toegevoegde chemische middelen. Eer ik daar achter was, was ik wel weer even verder! Ik reageerde bijvoorbeeld met buikpijn en extreme vermoeidheid op groente! En kreeg jeuk en hartkloppingen na het eten van een appel! Ik wist het op dat moment echt niet meer. Was ik dan toch niet goed bezig?! Waren mijn conclusies niet toch achterlijk en overtrokken?! Hoe kon het nou dat ik van die gezonde dingen ook klachten kreeg?

Weer hielp de kosmos mij een handje of beter gezegd hielp deze mijn partner een handje. Hij kocht nieuwe messen voor mij voor in de keuken. Want ik had altijd van koken gehouden. Van koken ‘gehouden’ ja! Op dat moment was mijn liefde wat bekoeld, want de ingrediëntenlijst was zo beperkt dat mijn liefde voor koken een knauw had gekregen. Anderzijds mocht ik wel meer koken! Namelijk een deel glutenvrij en het andere deel glutenrijk! Zo kookte ik als een heuse – helaas iets neurotische – kok, iedere avond wel twéé maaltijden, jippie!

Maar goed, terug naar de kosmisch aangereikte messen. Deze waren wit! Van het nieuwerwetse, supersonische en 'betere' soort. Die messen gaven mij een groot inzicht. Wanneer ik mijn 'gezonde natuurlijke' appel schilde – ja ik ben van het schillende ‘ik-gooi-de-vitaminen-van-mijn-appel-bij-de-kippen’ soort – kwam er rode (!) vloeistof af. Eerst dacht ik dat ik in mijn vinger gesneden had, maar er was geen snee te vinden. Mijn oh zo heerlijke appeltje was…geverfd! Wellicht dom en naïef, maar ik geloofde voorheen echt dat de natuur die appeltjes zo mooi rood deed glimmen!

Wordt vervolgd

Tessa van Rossem