Acceptatie is een terugkerend thema in mijn leven en in het leven van vele anderen. Ik denk dat acceptatie veel zaken zou kunnen oplossen waaronder: innerlijke strijd, negatieve gedachten en wellicht zelfs oorlogen. Hoeveel tijd zijn we niet bezig met wikken en wegen? Met nadenken ‘wat als’ en ‘ik zou het anders willen’.
Mensen die veel te eten hebben worden te dik en mensen die te weinig eten zijn te dun. Mensen zonder relatie willen er één om een einde te maken aan de eenzaamheid die ze soms voelen. En mensen met een relatie ervaren hierin strubbelingen en zoeken soms eenzaamheid om de relatie draaglijker te maken.
Mensen zonder kinderen bewegen hemel en aarde om kinderen te kunnen krijgen en zij die ze hebben, vervloeken soms de dag dat ze kwamen. Een blinde man zou graag willen zien, terwijl de ziende zijn ogen soms zou willen sluiten. De oudere zou willen sterven en blijft maar leven terwijl de jongere plotseling sterft. Zoveel tegenstellingen! Waar is dat nou goed voor?
Er zijn steeds tegenstelingen op aarde. In de aardse realiteit en in onze gedachten. Die tegenstellingen helpen je je verlangens te voelen en de verlangens zorgen voor beweging in je leven, echter steeds switchen van het ene verlangen naar het andere zorgt voor onrust. En het zorgt er ook voor dat je van verlangen naar verlangen ‘hopt’, onrustig blijft en niet in het moment BENT.
We hebben vele manieren om onze verlangens te stillen. We kunnen ze najagen, maar ook negeren of zelfs verdoven. Wanneer we ze najagen zijn we doelgericht en voelen we ons – zeker wanneer ons verlangen binnen handbereik is – vaak redelijk gelukkig tot gelukkig. Een mens met een doel is een mens met perspectief en een mens met perspectief is op zijn gelukkigst…
Wanneer we ons verlangen niet kunnen bereiken of we kunnen ons verlangen niet stillen, leiden we onszelf af door druktes, hard werken, andere mensen, televisie, telefoon, internet, spullen kopen, klussen, verslavingen, onze partner veranderen en meer… Het lijkt alsof we ons gaan richten op de details in ons leven of op dingen die niet van ons zijn, opdat we vergeten naar het grotere geheel te kijken of naar onze ziel te luisteren.
Wanneer de details op zijn of we komen bij zinnen, kijken we soms naar het leven dat voor en achter ons ligt en voelen een leegte. Die leegte is iets engs. Alsof je voor een afgrond staat en je je afvraagt: is dit het leven? Is het leven eigenlijk deze grote gapende leegte die zich vult met dat wat ik erin stop? Een levensgroot schoolbord die we beschrijven en weer uitwissen, waarbij alles wat er ooit gestaan heeft in de vergetelheid raakt.
En dat brengt me weer terug bij acceptatie. Wanneer je pijn hebt in je vinger kun je dat irritant vinden, het negeren, een pleister erop plakken, boos worden op degene die je vinger tussen de deur bracht, of dingen doen waardoor de pijn tijdelijk op de achtergrond verdwijnt. Je kunt ook de vinger inspecteren, kijken wat deze verwonding wil zeggen en luisteren. Het kan zijn dat je ziel een kleine boodschap voor je heeft. Je hebt deze verwonding niet voor niets…
Wanneer je je verwonding, verlies, ziekte, tegenslag, kan accepteren of zien wat het is, als een stroming in je leven. Iets wat neemt of brengt, dan kun je acceptatie zien als rust. Rust om in de stroming te staan. Om de tegenstrijdigheden te zien voor wat ze zijn: energiestromingen die altijd balans zoeken. Gebeurtenissen met een boodschap om je te helpen ontwikkelen. Om je bewustzijn te vergroten.
Wellicht ontstaat dan de rust om de pijn te lijden en te accepteren om uiteindelijk te zien wat je dan nog niet kan zien: namelijk dat het altijd ook iets creëert. Accepteren wat er is, is heel lastig. Angst voor de leegte kan enorm zijn. De neiging die we bijna allemaal hebben, is het op een rennen te zetten en onszelf te verliezen in de details, te vechten met wat er is of God zelf uit te dagen: ‘Dit is niet wat ik wil!’ Of met je vuist in de lucht en met tranen in je ogen te roepen: ‘Waarom ik?’
Naar binnen te keren en jezelf af te vragen: ‘Wat wil je me zeggen…?’, is een hele moeilijke weg, een confronterende weg. Het leven, de inhoud ervan, de keuzes die je maakt of moet maken, de uitdagingen, ziektes en verliezen waar je mee wordt geconfronteerd, maken deel uit van jouw verhaal. Jouw ik, jouw ziel, jouw geest, jouw levensweg…
De antwoorden liggen altijd van binnen. Soms diep weggestopt. Soms voor het oprapen… Maar ze zijn er… en de stilte brengt je er naar toe.
Tessa van Rossen - www.tessavanrossen.nl
Lees ook Tessa’s columns:
Levenslessen van jeugd tot heden
Gezondheid en de kracht van verbinding
Wil je graag je verhaal kwijt aan een deskundige? Onze professionele consulenten zijn aanwezig op de mediumchat en je kunt natuurlijk ook met een medium bellen.
© 2024 Consulto B.V. 1043AG, Amsterdam - KvK: 57333777 - BTW: NL852535909B01
Alle rechten voorbehouden